GÖKYÜZÜ DEPREMLERİ 

Beni bırakma bu sarsıntıların ve şölenlerin içinde

Ben yarattığın ihtişama bakıyorum

Gözlerimi yakıp

Beni yakma ey ateşin ve suyun sahibi

Ben bütün bildiklerimi bildiren Sensin diye haykırıp

Gösterdiğin ırmaktan

Vadettiğin denize akıyorum...

...

hayata bir şeyi katıp hiçbir şeyi kül ediyordun

herşeyi kendinle susturup gül oluyordun

birgün göğüm sallandı söyledim seni

sen zamanı durdurup acıyı örten

eşsiz incilerle işlenmiş tül oluyordun....

-aşk-

gökte ilk sarsıntıyı duyunca mecnun

gökten hasretin çölüne düşen bir göktaşına

leyladır diye ruhunu açtı

1...

gökyüzünde deprem oldu

yer aletleri ölçemedi büyüklüğünü

sonra bu hengamede bir deli soruyla

şenlendirdi bu sarsıntılı -göksel düğünü-

' hiç ölçebilir mi cüce bir terzi

bir devin gölgesinin boyunu...'

2...

insan deprem olana dek göğe bakmıyordu

bakmıyordu ve ibret almıyordu

gökten alevli taşlarla değişti feleği bakışların

insanlar korkuyla yere uzanıp göğe baktılar

göğe...

bu boşluğun en intizamlısı

yaratılmış güzelliğe

insanlar o gün

toprağı ve göğü yeniden farkettiler

toprağın kokusunu

ekmekliğini ve hayat dolu olduğunu

sonra göğü

bu kainatın dipsizliğini

sonsuzluğunu...

sonra aynı deli elinde bir ayna

bağırdı depremle şaşırmış algılara

' hiç göğe şaşkın bakmayan

yeryüzünün o eşsiz öyküsünü

kendi yazgısında

bulabilir mi...'

3...

göğün sarsıntısı

yıldızların dünyayla izdivaç düşü

şaire imge sağnak sağnak

düşüdür yere çarpıp kalbine giren yıldız parçaları

ve deliyle aynı şarkıyı söyleme vakti

delinin şairleşip şairin delirme vakti

bütün yaftaları bir idrak askısına germe vakti

bütün küçük hesaplı iyilikleri bu dev sarsılmışlıkla yerme vakti

göğün sarsıntısını

yaşamın bir depremden payımıza düşen kalıntısını

yeniden başlamak ve inanmak için

yerlebir edip yerlere serme vakti

çünki aynı deli

haykırmasın diye göğün depremiyle esneyen damlarda

' ne az pay çıkarıyorsunuz acılardan kendi yanılgılarınıza...'

4...

bazen herşeyin sonudur sarsılmak

yani gökte olmak ve gökyüzü gibi sarsılmak

oysa anlamları inşa eden bizim gücümüz değildir

biz değilizdir göğü haşmetli ama mütevekkil bir padişah gibi

nizamda tutan

o yüzden aslında sarsılmak

hep kaçtığımız gerçeğin yüzümüze

yüzümüzün aynasından ruhumuza

gökten gelen kutsal bir mektuptur

göksel bir umuttur şaşırmışlığımıza...

yine de biz anlamadan ne olduğunu

bütün aymazlığıyla bir deli

haykırır durur ruhların yıkıntılarının arasından

' unutulmuş gibi gezinmeyin dünyanın o mahrem bahçelerinde...'

bazen delinin sözü sarsılmaktan beterdir...

5...

gecenin içindeydim

şairdim ve duvar örüyordum ruhumun saydam çiçekli bahçesine

sarsıldım gökten duvarıma bir ışık düştü

duvarım, aynama

aynam saydamlığımsarmaşık olup düştü

sarsılıp sarıldım kendi sessizliğime

bahçem duvarsız

şiirim uzaksız kaldı

oturdum saydam bir ağıttı bakışım

kendi sessizliğine bir yankıydım o gece

o gece bende göğün sarsıntısındaydım

çünki duyuyordum sesini uzaklardan

o sarsılmış delinin

' sözün bile senin değildir ey şair boşa sarılma kelimelere...'

6...

yüreğimde bir kıpırtı

belliki gaybdan bir sarsıntı gelecek

ruhumun penceresinden kum dolacak gözlerime

mermerlere su dökecek parıltılar ülkesinin

tevekkül yüzlü hizmetkarları

mermerler güneş ışığıyla ayna olacak

ruhunu buhran koridorlarında kaybedenlere

bu ışık oyunu incitecek yarasaları

bir kıpırtı

bir bekleyiş tedirginliği

bulutlardan fal bakar gibi sarsıntı vakti tahmini

telaşlı koşmalar yer üstünde

benliği ikiye bölen bir ilizyonist kurnazlığı

ikiye bölemiyor bu gökten gelen buyruğu

buyruklarla yol bulan deli

haykırıyor aklımın uzanan yerlerinden

' hayatın anlamı göğün sarsıntılı derinliğindedir...'

7...

insan göğü sarsılınca farketti

tıpkı yüreği gibi

bir amansız korku ürpertmeden bakışları

ve asılmadan acıyla korkunun darağacına

kimse hayattır diye koşmadı

ebediyete uzanan dağın yamacına

kalbin sahibi göğünde sahibidir

kalbine dönene dağlar sunan

göğe çevrili nazarlara

ışıktan nurdan kanatlar da verebilir

uçmak istedi göğün sarsıntısını duyuran deli

baktıki kanatlarının yerinde saydamlaşmış elleri var

bir şarkı gibi haykırdı acısını;

' kanatlarınızı verin bana

göğü korkusundan görüpte uçurum zannedenler...'

delinin aklını sorgulayana artık

zannı zindandır....

8...

uzmanı yoktur gökte olmuş bir depremin

akıl göğün keskisiyle kesildi

ay ikiye bölündü

işaretlerin en anlamlısıyla

hiçbir bilgi erişemedi bu hale

ve hiçbir matematik işlemi çözemez

bu bölme-yi

deli elinde bir tuhaf bir çarpım tablosu

bilgisizlikle bilgesizliği çarptı

bu bir cevaptı....

9...

hiçbir gök sarsıntısında anneler ölmez

dualar önce göğü selamladığı için...

delinin gözyaşı bu yüzdendir

ağıt gibi donmuştur gözlerinde acı

annesinin nefesi

bu sarsıntıya kadar kalmadığı için

delinin haykırışı inletti sarsıntıyla

yufkalaşan kalpleri;

' annemdir ömrümün en büyük yitikliği...'

10...

deprem sonrası tanımlar oturur yerine

renkler şekiller ve eşyaya boyut katan bütün anlamlar

yerini arayıp yerlebir olan

kendi yüreğine kendisi pusu kuran

şairlerin aklı karışıktır hep

bir de sızılarla yola çıkan

yol türküsüyle dağlara bakan

bakışlar

bakışlar

öylesi donuktur

sarsıntı kalbin ezgisine yolculuktur

vasatın özüne bir uyanıştır sarsılmak

ve bütün deliler kadar

dünyadan uzak olmak...

11...

gök yarıldı nazarı boşluğa düştü insanın

ruhuna gal-u bela sezgileri doldu bir anda

sözünün prangası bağladı iradesini

insan sanki yeniden duydu derunundan

hayat verenin o ebedi nefesini

boyun eğdirdi bu gökten gelen kement

boyunlar zaten eğilmek içindi bir ve tek olana

yıldızlar göğün, dağlar yerin süsü değildi

hiçbir varedilmiş alışılmışlığın örtüsü değildi

nesneler anlamlar ve sözler eksenini sorguladı

gökte düğün yerde cenaze havası

gökte visal yerde ayrılık sadası

gök ehlinde tevekkül yer ehlinde şaşkınlık

herşeyin ortası var da kim bilir nedir bunun ortası

biten ne başlayan ne herşey sorular siciminde kaldı...

12...

hani bir asır sonra sevgilisine kavuşan

bin yıllık aşk hikayelerinin

binbir gece yanılgılarının

acısı vardır ya visalde ayrılık ve trajedi

insanın göğü keşfedip göğün sarsıntısıyla irkilmesi

boş bulunup ruhunu boşluğa yitirmesi

işte böyle bir şeydi

böyle bir gökte savrulma ve akisti

uyarılmış gibi şaşkın bir bilinçti

az sonra hüzünle bölünecek bir sevinçti

kimse bilmedi

bilmek delilikleri meçhul öykülerden menkul

meczupların karı değildi

o yüzden tutuştu bilenler

alev dokunmadı bilgisizliği seçenlere

işte bu ölçüyle aynı deli

selamladı yerin ve göğün ilminin sahibiyle

bütün bilgileri bilmek denen nimeti kullanarak

isyana ve tutsaklığa götürenleri

ve sonra boşluğa doğru ıslık çaldı

gülüp geçti..

-gökte yanıyordu yerçekiminin saltanatı-

13...

tek ve hür olmayı seçmiştik

oysa böyle bir seçim hakkımız yoktu

önce hakkımız olmayanı seçmeyi öğrenmiştik

hepimiz kalbini depresif çarpıntılarında anlamaya çalışan

biyo-sismolojik trajedilerdik

büyük ve kalabalık yollardan

küçük ve sessiz evlere girmiştik

evlerde bizi gökyüzünü aritmetik muntazamlıklarda çizilmiş

renklerle çizgilerin

çizgilerle son darbelerin çarpıştığı

resimler karşılardı

zaman geçerdi

bizim ıssızlığımızla bu sürrealist yalnızlıklar

birbirlerine alışırlardı

ah birde inlemeseydi şu kalbimizde duran mavi derinlik

ama bir kere tek ve hür olmayı seçmiştik

büyük ve karmaşık yollardan

küçük ve gölgesiz evlere girmiştik

birgün haberlerde duyduk gökyüzü depremlerini

ah çok şükür kalbimizde duran mavi derinlik

sonunda tek ve hür olmayı seçmişti

dar evlerden haz etmeyen bir aklı gölgeli haykırdı;

'artık çokluk içinde tek ve hür olma vakti gelmişti...'

14...

yalnızlığım tedirginliğim

yerden göğe bezgin bakışlarım

taşı ve yıldızı aynı özgün cümlelerde kullanışlarım

hep bir deprem öncesi takıntılardır

gök ellerime düşecek bir öngörü gibi subjektifçe

ayaklarımın sağlamlığı başımı bu yüzden bir başka ürkütecek

çok değil birazdan çok değil birazdan

göğün sarsıntısı insanlığın gündemine düşecek

nuhun ruhu şad olsun

nuhun ruhu şad olsun

bu gökten gelen soru

aklına korunaklar arayanlara bir irşad olsun

EMRULLAH EMİN